بلکه او وقتی به این مسئولیت خطیر وارد می‌شود، باید مشورت‌خواستن و مشورت‌دادن به خانواده متربیان را وظیفه خود بداند و هر جا احساس می‌کند که ضعفی دارد، با کمک مربی و یا سرمربی آن را برطرف نماید.
بنابراین اصل ارتباط با خانواده متربی، امری مهم و ضروری است که در قالب نامه، پیامک، تماس تلفنی و یا به صورت حضوری محقّق می‌شود و هرکدام از این شیوه‌ها در شرایط خاصّی استفاده می‌شود. در ارتباط حضوری لازم است که گاهی سرگروه به منزل فرد برود و گاهی هم باید خانواده در فضای مسجد و پایگاه حاضر شوند. رعایت نحوه ارتباط سرگروه پسران با پدر و سرگروه دختران با مادر از ملزومات رابطه با خانواده است. مقدار ارتباط هم باید به اندازه‌ای باشد که حدود شرعی رعایت شده (افراط و تجسّس بی‌جا در زندگی شخصی رخ ندهد) و به تربیت متربی کمک کند.
علاوه بر این، فضای کار تربیتی مسجد در خانواده هم تأثیر گذاشته و سرعت پیشرفت کار را افزایش دهد.
با توضیحات فوق روشن می‌شود که ورود سرگروه به مشکلات خانوادگی اعضا صحیح نیست، مگر در مواردی که خود اعضا یا خانواده آنها مشاوره طلب کنند و سرگروه هم از عهده کار براید و توانایی مشورت دادن در آن مسأله را داشته باشد که در این صورت می‌تواند در حد نیاز و با احتیاط کامل ورود کند. البته در این موارد استفاده از ظرفیت مربی و سرمربی و یا مشاور متخصّص می‌تواند به او کمک کند.