چون ایمانمان ضعیف است
وقتی کمال اهتمام به تاکید دین اسلام را راجع به امر به معروف و نهی از منکر در قرآن مجید و احادیث شریفه مطالعه می کنیم و به مصلحت و فایده قیام به این واجب دینی و اخلاقی متوجه می شویم و از طرفی کوتاهی و مسامحه اغلب افراد را در انجام این وظیفه می بینیم، باید از خود بپرسیم: چگونه است که با آنکه بسیاری از مصالح و فواید ادای این تکلیف و زیانهای ترک آن را همه می دانیم درباره آن کوتاهی می کنیم ؟
((ضعف ایمان))، علت العلل این بی اعتنایی و بیشتر بدبختی هایی است که گریبانگیر بشر می شود. ضعف ایمان قدرت و شجاعت اخلاقی را از انسان سلب کرده و او را تحت نفوذ و مرعوبیت از قدرتهای موهومه و اعتبارات ظاهریه، خوار و زبون می سازد. بدترین نقطه ضعف انسان که با وجود آن او را از هیچ عمل زشت و ارتکاب خلاف وظیفه نمی توان مصون دانست، بی ایمانی و بی دینی است.
ایمان نیرویی است که انسان را توانا و قوی الاراده می سازد. مومن از هیچ چیز مانند خلاف وظیفه و معصیت خدا نمی پرهیزد. چنانچه از پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به ابوذر فرمودند: ((مومن گناه خود را مانند سنگ بزرگی می بیند که می ترسد بر سر او بیفتد، و کافر و بی ایمان گناه خود را مانند پشه می بیند که بر بینی او گذر کرده باشد.)) <مکارم الاخلاق، ص 460، فی وصایاه لابی ذر>
همچنین فرمودند: ((خدا از مومن ضعیفی که دین ندارد نفرت دارد. گفته شد مومن ضعیفی که دین ندارد کیست؟ فرمودند: کسی که نهی از منکر نمی کند.)) <وسائل الشیعه، ج 11 ص 399>