زراره مى گوید: حضرت امام محمد باقر براى تشییع جنازه رفته بود. زنى با صداى بلند گریست. عطا (قاضى القضات وقت) ، خطاب به زن کرد و گفت :ساکت باش وگرنه برمى گردیم .
آن زن ساکت نشد و عطا برگشت، رفت و جنازه را تشییع نکرد.
من عرض کردم :یابن رسول الله ! عطا برگشت .
حضرت فرمود:ما به دنبال جنازه مى رویم و با دیگران کارى نداریم . هرگاه ببینیم کار باطلى با حق آمیخته است ، حق را به خاطر باطل ترک کنیم ، حق مسلمان را ادا نکرده ایم . سپس امام بر جنازه نماز خواند، صاحب عزا پیش آمد تشکر کرد و گفت : خداوند شما را رحمت کند شما نمى توانید پیاده راه بروید برگردید!
عرض کردم :آقا! صاحب عزا به شما اجازه برگشتن داد.
فرمود: ما با اجازه او نیامده بودیم و با اجازه او برگردیم .
این ثوابى است که در جستجوى آن بودیم انسان هر اندازه از پى جنازه برود پاداش بیشتر مى گیرد.